Ryszard Grzyb

Urodzony w 1956 r. w Sosnowcu. Studiował na Wydziale Malarstwa w PWSSP we Wrocławiu w latach 1976-79. Dyplom w pracowni malarstwa warszawskiej ASP w 1981. Malarz, rysownik, poeta. Mieszka i pracuje w Warszawie.

W latach 1981-83 prowadził zajęcia w Pracowni Malarstwa i Rysunku na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego w warszawskiej ASP. Współzałożyciel i członek Gruppy (1982-1992), najważniejszej polskiej formacji artystyczno-pokoleniowej ostatnich dekad XX wieku. Współredagował powielaczowe pismo „Oj dobrze już”, w którym zamieszczał swoje wiersze, teksty teoretyczne i rysunki. Uznawany za jednego z pierwszych przedstawicieli nowej ekspresji w polskiej sztuce lat 80. Jego obrazy często w ironiczny i nie pozbawiony poczucia humoru sposób komentują społeczną i polityczną rzeczywistość. W jego pracach z ostatnich lat najważniejsza staje się forma malarska i przekaz poetycki.

Historia tego obrazu jest historią ciągu inspiracji różnych artystów. Hrabal przywołał myśl zawartą w poezji amerykańskiego poety Sandburga. Ja zwróciłem uwagę na jej piękno i prawdę podczas lektury powieści Bohumila Hrabala. Tak bardzo spodobał mi się ten fragment „Zbyt głośnej samotności”, że postanowiłem namalować obraz. Tekst stał się obrazem pozostając nadal tekstem. Jest to mój skromny ukłon w stronę twórczości czeskiego pisarza.

„Że z człowieka pozostaje na koniec ździebełko fosforu, które starczyłoby na pudełko zapałek i nie więcej żelaza niż tyle by wykuć hak, na którym mógłby dorosły osobnik się powiesić” („Zbyt głośna samotność” Bohumil Hrabal), 2004, akryl, płótno, 180 x 140 cm
Zakup ze środków Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Ryszard Grzyb

Bibliografia: Krzysztof Stanisławski, Nowa ekspresja. 20 lat. Vol. 1, Introdukcja, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn 2006